• Ο τεχνικός κόσμος βιώνει πολύ έντονα την κοινωνική και οικονομική κρίση.
• Κυβερνήσεις, τρόικα και εργοδότες κατήργησαν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Ο κόσμος της εργασίας τρομοκρατείται με παρατεταμένες επιστρατεύσεις.
Τιμωρείται η δημοκρατική διαδικασία της συλλογικής δράσης και διαπραγμάτευσης.
• Η είσοδος σε αναπτυξιακή πορεία είναι το ζητούμενο, παραμένει όμως μύθος.
• Η μεγάλη πλειοψηφία των εργοδοτών του κλάδου, με τα εργαλεία που τους έδωσε το πολιτικό και χρηματοοικονομικό σύστημα επιδιώκουν να γονατίσουν το σύνολο των εργαζομένων στα 500 - 700 ευρώ μεικτά. Όσοι εργαζόμενοι έχουν διπλή ασφάλιση (ΙΚΑ,  ΤΣΜΕΔΕ) και καταχρηστικά αμείβονται με τον κατώτατο νομοθετημένο μισθό, καταλήγουν να παίρνουν 200- 400 ευρώ τον μήνα καθαρά.
• Το σύστημα υγείας και ασφάλειας παραπαίει ενώ οι ασφαλιστικές υποχρεώσεις των εργαζομένων μεγαλώνουν. Οι απαιτήσεις του ΕΤΑΑ από τους μηχανικούς αγγίζουν τον παραλογισμό, με την απειλή της προσωποκράτησης και της δέσμευσης της όποιας περιουσίας των άνεργων συναδέλφων μας, να είναι υπαρκτή.
•  Η πραγματική ανεργία στον κλάδο έχει ξεπεράσει το 50%.
• Η πρακτική των εργοδοτών πέρα από τις άθλιες συνθήκες εργασίας, έχει καταστήσει συνήθεια την καθυστέρηση πληρωμών στους εργαζόμενους για ένα τρίμηνο τουλάχιστον
 "επειδή όλοι έτσι κάνουν".
• Οι τεχνικοί επιστήμονες καταφεύγουν μεταναστεύοντας στο εξωτερικό, αναζητώντας τα στοιχειώδη για μία καλύτερη ζωή.
• Στις τεχνικές Ανώνυμες Εταιρείες του ευρύτερου δημοσίου τομέα, ισχυρούς πυλώνες ανάπτυξης του κλάδου καλλιεργείται κλίμα αμφισβήτησης, ανασφάλειας και φόβου στους εργαζόμενους.